Ένας ήρωας με πρωτότυπα μπερδεμένη προσωπικότητα (ήδη το εξώφυλλο μάς προϊδεάζει για την ψυχοσύνθεση του πρωταγωνιστή χαρακτήρα) αντιπροσωπεύει τις βασανισμένες ψυχές που προσπαθούν να ξεφύγουν από απίστευτα δύσκολες καταστάσεις. Δανειζόμενη τα λόγια του συγγραφέα θα προσθέσω ότι ο πρωταγωνιστής, στην πραγματικότητα, θα μπορούσε να είναι ένας χορευτής ή ποιητής, όμως κατέληξε να γίνει η προσωποποιημένη εικόνα του τρόμου. Ο συγγραφέας καταφέρνει με τη γραφή του και την πρωτότυπη τεχνική του να μας μεταφέρει και να μας μεταδώσει όλα τα συναισθήματα του ήρωα όπως και των υπολοίπων χαρακτήρων, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη τόσο με τις γρήγορες εναλλαγές σκηνών, όσο και με τους διαλόγους του πρωταγωνιστή με τα μέλη της ομάδας του όπως και με τα πρόσωπα της οικογένειάς του (οι τόσο περιγραφικές σκηνές του βιβλίου θα μπορούσαν άνετα να γίνουν ταινία με έτοιμο σενάριο!). Οι σκηνές μάχης είναι τόσο αληθινές που θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει ότι έχουν συμβεί, στην πραγματικότητα, με όλες τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες όπως ακριβώς τις παρουσιάζει ο συγγραφέας! Με μία πρώτη, ίσως βιαστική ματιά, κάποιος θα μιλούσε για ένα σκληρό μυθιστόρημα καταιγιστικής δράσης, το οποίο περιγράφει τη συναισθηματική και τη σωματική βία που βιώνει ο πρωταγωνιστής, αλλά και στην οποία οδηγεί τα θύματά του. Όμως στην πραγματικότητα ο συναισθηματισμός, η ευαισθησία και ο διάχυτος ερωτισμός, κατακλύζουν ολοκληρωτικά αυτό το βιβλίο. Ο συγγραφέας κατορθώνει να οδηγήσει τον αναγνώστη του στο μυαλό και την καρδιά των χαρακτήρων, εγκλωβίζοντάς τον συναισθηματικά.«Τιμωρία η λέξη των Θεών», είναι το πρώτο στη σειρά μυθιστόρημα του Χαρίτωνα Γιωτάκη, ο οποίος ασχολήθηκε επιτυχημένα με ένα απαιτητικό λογοτεχνικό είδος μυθιστορήματος, που στο εξωτερικό έχει μεγάλη απήχηση αλλά δυστυχώς στην Ελλάδα κανείς άλλος δεν επιχείρησε ακόμη. Περιμένω με αγωνία και τη συνέχειά του….